Chapter I- "Constantine"

Zakochałem się.
Nie, nie... błędnie to określiłem. Zauroczyłem się. Tak... zdecydowanie zauroczyłem się.
Zaraz, zaraz! Ludzie jakie to idiotyczne! Zauroczyłem się w nieznajomej dziewczynie, o której nie wiem absolutnie nic. A pomimo to, nocą często rozmyślam o pięknej brunetce.O jej szmaragdowych oczach, malinowych ustach. Czy to miłość? 
Nie wiem.. Ale ciągnie mnie do niej jak cholera.




- Jesteś żałosny. Zamiast podejść do niej i zagadać, wolisz siedzieć tu- na ławce i gapić się w nią jak w jakiś obrazek. To jest chore!-powiedział Hazza, gdy zobaczył jak patrzę się na piękną nieznajomą. Skrzywiłem się lekko słysząc jego wypowiedź, która jednym słowem była trafna. Harry miał racje, byłem żałosny. Ale nic nie mogłem poradzić na strach, który paraliżował mnie od środka, gdy tylko pomyślałem o zagadaniu do dziewczyny. Może i wydawałem się jakimś chojrakiem, może i uwielbiały mnie miliony dziewczyn na całym świecie. Ale to ta obca mi brunetka,  powodowała u mnie nieśmiałość, której za żadne skarby nie umiałem się pozbyć.
- Nic nie poradzę na to, że się boję-powiedziałem cicho i poprawiłem swoje czarne Ray bany, nie spuszczając przy tym wzroku z pięknej nieznajomej, która siedziała na przeciwko.
- Nie rozśmieszaj mnie. Ty się boisz? Świat oszalał. Skoro ty nie masz odwagi, to pozwól że wujek Hazza pójdzie na łowy. Dobrze się przypatrz, jak wygląda mistrzowski podryw-powiedział i zanim zdążyłem za protestować, Loczek zmierzał do nieznajomej brunetki. Z wściekłością obserwowałem poczynania mojego przyjaciela. Wiedziałem, że z nim nie mam żadnych szans. Prawie każda dziewczyna na niego 'leciała', był najbardziej pożądanym chłopakiem z całej naszej piątki. Po pięciu minutach Hazza wrócił ze swoich 'łowów', po jego minie śmiało mogłem stwierdzić, że coś jednak nie poszło po jego myśli.
- Mistrz podrywu?- zapytałem ze śmiechem, gdy Loczek usiadł obok.
- Daruj. Mam dwie teorie. Albo ta twoja piękność jest lesbijką, albo ma chłopaka. No, bo dotąd żadna śliczna, wolna, heteroseksualna dziewczyna nie oparła się mojemu zniewalającemu urokowi.....
- No to jest pierwsza...-przerwałem mu.
- Taaaa nabijaj się ze mnie nabijaj, dobra ja spadam umówiłem się dzisiaj z Caroline-powiedział podekscytowany  po czym wstał i poszedł w stronę domu. Nie za bardzo podobał mi się fakt, że spotyka się z panią Flack. Według mnie związki z taką różnicą wieku nigdy nie będą miały przyszłości, ale to tylko moje nic nie warte zdanie na ten temat.
Westchnąłem cicho, gdy zobaczyłem jak nieznajoma, wstaje i powolnym krokiem odchodzi. Tak bardzo chciałem coś zrobić, tylko nie wiedziałem co...W pewnym momencie zobaczyłem, że na ławce na której siedziała leży brązowy notes. To była może jedyna szansa, by zamienić z nią choć jedno słowo. Więc czym prędzej wziąłem notatnik i pobiegłem za jego właścicielką.
-Hej,  ee...to chyba twoje-powiedziałem wręczając jej zgubę. Czułem, że na mojej twarzy pojawiają się rumieńce. Żałosne no nie? Chłopak rumieni się przy dziewczynie. Jak na mój rozum to powinno być dokładnie na odwrót.
- Skąd to masz?-zapytała nerwowo, a jej szmaragdowe oczy przepełniał strach i złość zarazem- Czytałeś?
- Zostawiłaś na ławce w parku... nie czytałem. Przysięgam. Nie wiem co tam jest-zacząłem tłumaczyć.
- Całe szczęście..- mruknęła cicho tak jakby sama do siebie- Dzięki za fatygę-powiedziała chowając notatnik do torby, po czym ruszyła przed siebie. Nie chciałem tak szybko dać za wygraną więc dorównałem jej kroku.
- Jak masz na imię?-zapytałem.
- Nie odpuścisz, gdy się nie dowiesz?
- Nie-odparłem krótko z cwaniackim uśmiechem na twarzy- Jestem Zayn, a ty?
- Constantine- wypowiadając swoje imię brunetka zaczęła się nerwowo rozglądać dookoła. Tak jakby bała się, że ktoś podsłucha- Miło mi cię poznać Zayn, ale proszę zostaw mnie. Tak będzie lepiej dla mnie i dla ciebie...-dodała po czym odeszła zostawiając mnie oniemiałego na środku alejki.
Aha... to tak czuły się te wszystkie dziewczyny, którym dałem kosza....-pomyślałem, patrząc za odchodzącą Constantine.
- I tak nie odpuszczę-powiedziałem cicho, po czym poszedłem do domu.

Chcę całować ziemie, po której stąpasz,
Łapać obłoki nad Twoją głową,
Myć się w deszczu spływającym po Twych policzkach,
Od­dychać Twoim powietrzem.
Uno­sić się w roz­koszy Twoich pocałunków,
Do­tykać języ­kiem Twoich ust.
Dłońmi zim­ny­mi pieścić Twe ciało,
Chcę szep­tać w pom­ru­ku miłości jak bar­dzo Cię kocham,
Pat­rzeć w Twe  roześmiane, zielone oczy i zga­dywać co myślisz,
Uśmie­chem pieścić Twe zmysły..


♠ Rozdział I. Pomysł miałam, może i nie głupi, ale jakoś nie mogłam myśli ubrać w słowa ;/ Cóż wakacje dają mi się we znaki, bo zrobiłam się cholernie leniwa. Ale to chyba jak każdy. Po za tym ten upał jest nie do zniesienia. Nawet wiatrak w pokoju nie pomaga.
Jeszcze trochę i zamieszkam w lodówce!